Lang niet
geschreven, maar toch heel veel gebeurd.
Je vind het
helemaal niet leuk meer in de Trappenberg. Huilend breng ik je iedere keer
terug. Ook tijdens de bezoeken zeg je het iedere keer dat je naar huis toe
wilt. Je wilt een normaal leven, normaal naar school net als andere kinderen.
Je bent het zat. Allemaal heel logisch en begrijpelijk, wie zou dat niet hebben
na zo’n lange tijd. Papa en mama hebben het iedere keer ook erg moeilijk bij
het afscheid nemen en willen jou ook het liefste thuis om ons heen hebben. Je
laat in de weekenden ook zien dat het allemaal heel goed gaat en ieder weekend
gaat het ook beter.
4 april hadden
we revalidatie plan bespreking met het hele team. Daarin werd besloten dat je
vanaf 12 april de dinsdag, woensdag en donderdag ochtend naar de Mythylschool
zou gaan en vanaf 15 april de vrijdagochtend naar je eigen school.
Dat liep dus
even anders. De Mythylschool is op kamp dus dat ging niet door. 15 april had jou
eigen school een roostervrije vrijdag. Dus nu is het plan gewijzigd. Vanaf
vandaag 18 april ga je de maandag en vrijdag ochtend naar school en heb je dus
een verlengd weekend thuis. Op maandag avond brengt mama je weer terug en dan
kom ik je donderdag middag weer ophalen. Dat is toch weer een hele stap vooruit
en hopelijk gaat het goed. Jij was er nog niet helemaal tevreden mee maar ik
heb je kunnen geruststellen.
Ik moet ook
zeggen dat je iedereen iedere keer verbaasd doet staan want de doelstellingen
die ze hebben streef je gauw voorbij. Waar je voornamelijk nog moeite mee hebt
is evenwicht en concentratie. Ook rekenen vind je nog erg moeilijk.
Mama is
ondertussen druk bezig met het aanvragen van PGB (persoons gebonden budget).
Daarmee krijgen we een potje waarmee we mensen kunnen inhuren om jou te
verzorgen als wij er niet zijn bijvoorbeeld als we een avondje weg moeten.
Op 6 april
mocht jij de kinderafdeling opnieuw openen door een hele grote ballon door te
prikken. Ook werden er foto’s gemaakt voor in de krant en een interview voor op
de lokale televisie.
Je hebt ook een
introductie filmpje gemaakt voor 2 nieuwe kinderen die hier komen en die wij ook kennen vanuit de manage want die komen ook in de
Trappenberg. De ene is er inmiddels en zijn zusje komt over ongeveer 2 weken.
Gister waren we
een stukje aan het fietsen, over de fietsbrug kreeg je jeuk aan je voet, je wilde
af stappen, tijdens het afstappen verloor je je evenwicht en viel je midden in
de brandnetels. Je was erg geschrokken en verdrietig. Na je gerustgesteld te
hebben zijn we omgekeerd en naar huis gefietst. Gauw rescue crème erop gesmeerd
en toen ging het met de jeuk een stuk beter. Je bent heel angstig om te vallen,
niet eens zo zeer voor je canule maar het komt denk ik doordat je weet dat je
gevallen bent bij het ongeluk. Op zich heel logisch en die angst moet slijten.
17 april zijn
we ook nog op de manege geweest. Papa
vond het een heel vervelend idee maar is toch meegegaan. Je herkende alle
pony’s en paarden en vond het heerlijk om er weer een beetje rond te lopen en
te knuffelen met Snoopy.
Inmiddels heb
je ook het eerst uur film gezien die papa en mama hebben gemaakt tijdens het hele
ziekenhuis gebeuren. Je vind het heel raar maar ook wel fijn dat je nu alles
hebt gezien wat er met je is gebeurd.